Burgers

Het is zonnig en het terras van het café waar Tamara werkt zit bijna helemaal vol, ondanks dat het een willekeurige dinsdagmiddag is. Voor mij op tafel staat een leeg bakje met een paar druppels gesmolten aardbei-ijs. Het tafeltje tegenover mij bevindt zich aan de rand van het terras en is leeg. De gasten die er zaten hebben een dienblad met etensresten achtergelaten, waaronder een slechts half opgegeten broodje hamburger. Een fractie van een seconde verdwijnt de zon uit mijn gezicht, als ik de oorzaak probeer te achterhalen, zie ik een meeuw in de lucht hangen die zich gereed maakt om te landen. Hij landt op het tafeltje tegenover mij en kijkt met zijn kop schuin om zich heen. Blijkbaar is de kust veilig is en met snelle beweging plukt hij met zijn snavel de halve hamburger tussen de papier servetjes vandaan. Met broodje, sla, tomaat en al slikt hij het geheel in één keer door. (Een paar dagen later bestel ik eenzelfde broodje en ik blijk toch zeker vijftien happen nodig te hebben.)  

Ik moet denken aan een item dat ik laatst op de (Nederlandse) radio hoorde, waarin dj’s met elkaar bespraken welke dromen zij hebben. Eén van hen zegt dat hij graag nog een keer zes maanden lang een wereldreis wil maken. Niet lang geleden had dat zomaar één van mijn dromen kunnen zijn, nu heb ik het gevoel wel ‘beter te weten’. Welke locaties kies je voor tijdens zo’n reis en welke daarmee ook niet? Elke dag een nieuwe toeristische trekpleister, elke dag reizen? Na twee maanden in Zweden merk ik dat het zonde is van geld en tijd om in zes maanden de hele wereld te willen zien. En vooral onmogelijk. Dat zou voor mij het equivalent zijn van een broodje hamburger in één hap door je strot geduwd krijgen. Probeer anders eens te kauwen.   

Ondertussen zijn we in die twee maanden ook steeds iets meer ‘ingeburgerd’, althans zo voelt het voor mij. De handdoek die we hebben aangeschaft voor in de keuken heeft het uiterlijk van de Zweedse vlag. Die was nog bewust uitgekozen. Een paar weken later kwamen we in een winkel leuke onderzetters tegen, die je bijvoorbeeld gebruikt voor onder de borden tijdens het eten. Een goede vervanging voor de verkreukelde met vlekken die we tot dat moment gebruikten. Terwijl we de winkel uitlopen, stoot ik Tamara aan met de onderzetters onder mijn arm. ‘Kijk wat we nou gekocht hebben,’ zeg ik, wijzend naar de twee donkerblauwe en twee goudgele onderzetters.  

Met Pasen verven we een aantal eieren met behulp van kleurstoftabletten. We besluiten te gaan voor paars en oranje. Vol enthousiasme begint Tamara het eerste tablet te mengen met de aanbevolen hoeveelheid water en azijn. Ze blijkt per ongeluk het blauwe tabletje te hebben gebruikt in plaats van het paarse. Als tweede gebruiken we wel het vooraf besloten oranje tablet. Hoewel het tablet inderdaad oranje is, worden de eieren knalgeel. Een prachtige combinatie met de felblauwe eieren die we al hadden. Een Zweedse combinatie. 

Vanwege het voorjaar en de bloeiende Japanse kers is er een picknick met foodtrucks in de botanische tuin in Göteborg. In het weekend besluiten we een bezoekje te brengen. Er blijken drie foodtrucks te zijn en ongeveer drieduizend mensen. Zo snel als we kunnen gaan we op zoek naar de uitgang van de tuin en we brengen de middag door in een park even verderop. Daar hebben we uitzicht over groepjes mensen die aan het discgolfen zijn. Eén van hen maakt zelfs een hole-in-one; zijn frisbee zweeft zeker veertig meter, draait precies tussen een aantal bomen door en belandt al rinkelend in de metalen hole met kettingen. Het handjevol toeschouwers dat het ziet gebeuren, waaronder dus wijzelf, applaudiseren kort. Met een glimlach op onze mond kijken we naar elkaar, dit is meer onze setting. Eenmaal bekomen van de schrik van zoveel mensen, besluiten we tijdens de fika daar om met Koningsdag te gaan wildkamperen. Minder toeristen, meer Zweden.

Foto: Göteborg, Zweden; april 2022