Met een bakje ijs in mijn hand loop ik verder het café in, op zoek naar een geschikte plek om te zitten. Dan zie ik in de hoek een bankje met een houten tafel ervoor. Binnen een paar passen ben ik er, maar dan blijf ik even staan. Er ligt een versleten, stoffige pet...
“Het is maar 40 minuten lopen naar het autoverhuurbedrijf, daar hoeven we toch geen taxi voor te huren?” hoor ik mezelf zeggen. Ik wil niet denken aan de kou en het feit dat de stoep nog volledig bedekt is met sneeuw en ijs. Als er überhaupt een stoep is naar het...
Het is bijna etenstijd, maar toch besluit ik nog even naar buiten te gaan. Ook wel lekker na ongemerkt drie dagen binnen zitten. Terwijl ik de deur naar buiten openzwaai, besef ik ineens weer dat ik in een compleet andere wereld woon. Ik loop om het...
Terwijl ik tegen het aanrecht leun, kijk ik op mijn horloge. 30 februari. Ik begin aan het wieltje te draaien en de uren vliegen voorbij. Onwillekeurig moet ik denken aan de tijd die we hier in Zweden hebben. We zijn hier nu een week. Als we op vakantie zouden zijn,...
De groene berm met daarachter donkere, bladerloze bomen glijdt voorbij. Ik kijk kort in mijn spiegels en staar dan weer naar de horizon. We zwijgen. De radio staat al sinds Nederland aan. Toen het ontvangst slechter werd, zijn we overgeschakeld naar radio via een...
Het is een willekeurige zaterdagmiddag in mijn ouderlijk huis. De wijzers van het metalen klokje naast de tv geven aan dat het 17:42 uur is. Om 18:00 uur ga ik met mijn vader voetballen, toch zeker twintig minuten rijden hiervandaan. Mijn moeder mompelt iets van:...
29 mei 2020, 7 dagen voor onze bruiloft Tussen de wijs- en middelvinger van mijn linkerhand bungelt een pen die ik langzaam naar mijn mond breng. Het uiteinde steek ik voorzichtig tussen mijn tanden, terwijl ik mijn andere hand op een muis leg en begin te scrollen....
Tamara & Hermen