In de maneschijn?

Terwijl ik tegen het aanrecht leun, kijk ik op mijn horloge. 30 februari. Ik begin aan het wieltje te draaien en de uren vliegen voorbij. Onwillekeurig moet ik denken aan de tijd die we hier in Zweden hebben. We zijn hier nu een week. Als we op vakantie zouden zijn, waren we nu misschien al op de helft. Nu hebben we nog zeven maanden te gaan. Toch voelt het alsof de tijd hier voorbij gaat vliegen. Alsof iemand naar ons kijkt en aan ons wieltje begint te draaien. 

Tegelijkertijd is er in een week al veel gebeurd. Een verhuizing is de uitgelezen mogelijkheid om een nieuwe start te maken. Zoals het opnieuw inrichten van een kledingkast (alles hangt nu per soort van licht naar donker). Maar het is ook een kans om nieuwe routines aan te leren. Aan tafel eten in plaats van voor de tv, een vast slaapritme creëren en weer eens een boek lezen. 

Zo’n eerste week kost natuurlijk ook veel energie. Alles is nieuw en over alles moet je nadenken, juist vanwege het ontbreken van routines. Hoe werkt de oven, waar halen we fietsen vandaan, waarom knoeit de waterkoker kokend water over mijn sokken? Als ik ‘s middags op de bank ga zitten, kost het moeite om wakker te blijven. De zon schijnt bijna elke dag volop en verwarmt het appartement tot aangename temperaturen. Ik moet de neiging onderdrukken om in een T-shirt naar buiten te lopen. De gevoelstemperatuur ligt daar echter vaak nog onder nul, dus een muts is zeker geen overbodige luxe. 

In het winkelcentrum houdt iedereen zijn muts gewoon lekker op, dus over mijn haar hoef ik me in dit jaargetijde minder druk te maken. Dan loop ik terug naar huis langs de bibliotheek, de speeltuin en de bouwplaats. Na een paar keer wandelen kan ik het al dromen. Na een paar keer is het een routine. Ik besef dat de tijd hoe dan ook snel voorbij zal gaan, nieuwe ervaringen en routines hebben namelijk hetzelfde effect. Dan probeer ik in te schatten hoe lang zeven maanden zijn en realiseer ik me met een glimlach dat ik dat totaal niet kan overzien.

En dan draaien wij het wieltje nog eens om!

Foto: keuken in ‘ons’ appartement in Göteborg; maart 2022