Pennenstreken

29 mei 2020, 7 dagen voor onze bruiloft

Tussen de wijs- en middelvinger van mijn linkerhand bungelt een pen die ik langzaam naar mijn mond breng. Het uiteinde steek ik voorzichtig tussen mijn tanden, terwijl ik mijn andere hand op een muis leg en begin te scrollen. Vijftien vragen heb ik het afgelopen uur ingevuld, vragen die met name gaan over mijn relatie met Tamara. Zij zit in de kamer hiernaast dezelfde vragenlijst in te vullen, althans dat denk ik. Op onze bruiloft gaat een vriendin een persoonlijk praatje houden en zij heeft ons de vragenlijsten toegestuurd om zo input voor haar verhaal te verzamelen. Ik scroll weer naar beneden terwijl mijn ogen heen en weer schieten over mijn antwoorden die op het scherm langzaam voorbij trekken. Bij de laatste vraag stop ik met scrollen. “Wat is jullie wens nog eens samen te doen?” staat er. Verder dan “een bruiloftsfeest geven” en “op huwelijksreis gaan” kom ik niet, twee dingen die we hebben moeten annuleren vanwege de pandemie. Ik begin langzaam maar ritmisch te kauwen op het dunne uiteinde van de pen. “Ga ik het opschrijven?”, schiet er door mijn hoofd. Ik weet dat dit in het praatje gebruikt zal worden, dus welk effect zal dit hebben op onze familie? Na een paar seconden laat ik de pen los, waardoor hij als een sigaret tussen mijn lippen hangt. Dan typ ik: “misschien ooit emigreren” en ik besluit dat ze maar aan het idee moeten wennen.

6 februari 2022

Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en hebben we de nodige voorbereidingen getroffen. Van Zweeds leren via DuoLingo in de lockdown tot een maand roadtrippen door Scandinavië bij wijze van huwelijksreis. De plannen zijn concreter geworden en ik kreeg te horen dat mijn contract na 1 maart 2022 niet zou worden verlengd. Vanaf dat moment hebben we samen besloten dit avontuur dit jaar aan te gaan. Tamara is bezig aan haar tweede officiële cursus Zweeds en een huurcontract voor een appartement in Göteborg is ondertekend. Over een paar weken vertrekken we en zullen we (als alles volgens plan loopt, of in ieder geval niet teveel van dat plan afwijkt) tot eind september in Zweden wonen. Aangezien ik me het laatste jaar heb ontwikkeld tot schrijver (het moge duidelijk zijn dat dit geen beschermde titel is), lijkt het mij leuk en goed voor mijn schrijfvaardigheden om verhalen te delen, over ons avontuur of over zomaar iets. Met de opgedane (buitenland)ervaring gaan we vanaf oktober gewoon weer in Amsterdam wonen. En mochten we besluiten daarna voor langer te emigreren, dan kunnen jullie er maar vast aan wennen.

Foto: Bødalsbreen, Noorwegen; augustus 2021