Met een bakje ijs in mijn hand loop ik verder het café in, op zoek naar een geschikte plek om te zitten. Dan zie ik in de hoek een bankje met een houten tafel ervoor. Binnen een paar passen ben ik er, maar dan blijf ik even staan. Er ligt een versleten, stoffige pet op de bank. Ik zie verder niemand en besluit dat er meer voor nodig was geweest om de bank gereserveerd te houden. De pet leg ik op het uiteinde van de rugleuning, zodat hij makkelijk te pakken is voor wie dat nog zou willen.
Vanaf het bankje heb ik door vijf verschillende ramen uitzicht over zee. Overal steken rotsen boven het water uit, sommigen zo groot dat er huizen op gebouwd zijn. De lucht boven het water is heiig, waardoor het zonlicht fel wordt weerkaatst. Op de achtergrond varen boten heen en weer, dichterbij de kust drijft een windsurfer langzaam voorbij. Zijn oranje zeil steekt scherp af tegen de blauwwitte zee en lucht. Ik knijp met mijn ogen tegen het felle licht als ik word opgeschrikt door een vrouw die naast mijn bankje blijft staan. ‘Ursäkta, den här kepsen är inte din?’ zegt ze. Ik draai mijn hoofd om en kijk naar haar vinger die richting de pet wijst. Even denk ik na, dan zeg ik iets te enthousiast: ‘nej!’ Ze glimlacht terug en grist de pet van de bank.
In mijn hoofd maak ik de balans op van een maand Zweden. Hoewel ik niet actief bezig ben met het leren van Zweeds, is het ontegenzeggelijk een heerlijke taal om naar te luisteren. Het is één van de redenen dat ik het hier naar mijn zin heb, zowel in het café als in het land. Na onze terugkomst uit Lapland, voelde het eerst vreemd aan om ’thuis’ te komen in Göteborg. Om weer te wennen zijn we na terugkomst al een paar keer de stad in geweest en heb ik mijn thuisadres in Google Maps gewijzigd. Nu het vakantiegevoel voorbij is, ligt de focus weer op werk. Maar dat kan natuurlijk ook uitstekend in een café.
Een laagstaande zon weerspiegelt ondertussen in de zee, waardoor het haast onmogelijk is geworden om nog naar buiten te kijken. Het is aanzienlijk rustiger geworden in het café en ik denk erover om richting huis te gaan. Mijn gedachten worden overstemd door het geluid van rammelend bestek. Ik kijk opzij en zie Tamara de bestekbak bijvullen. Zou zij haar werkadres in Google Maps al hebben aangepast?
Foto: Göteborg (Fiskebäck), Zweden; vandaag
0 Comments